Przywództwo sytuacyjne, to model przywództwa, który został opracowany w 1968 roku dwóch amerykańskich behawiorystów – Paula Herseya oraz Kena Blancharda. Stworzony przez nich model daje szefom, kierownikom, menadżerom – ogólnie – przełożonym – gotowe narzędzia, dzięki którym stworzą w swoich zespołach otwartą komunikację pomiędzy jego członkami oraz pomoże rozwijać samodzielność pośród jednostek, w tym przypadku podwładnych pracownikach.